22/09/18 blogun her zamanki fontunu unuttum

01:43

Burkay...Burkay gözlerimin ışıltısı, kalbimin her atışında damarlarıma yayılan o coşku...Burkay. Bu ismi söylerken dudaklarınız önce öne doğru büzülü- şaka yapıyorum Nabokov'un malum rezil kitabından giriş çalacak değilim.
Burkay bunu hak etmiyor, o eşsiz.

Burkay bana kızar ve onu umursamadığımı söyler, o duygusaldır bense gerçekten umursamazım.
Burkay beni çok iyi anlar, söyleyeceklerimi veya hislerimi önceden tahmin eder bense ona inat tahmin edemediğini iddia ederim.
Burkay iyi kalplidir, salih amel birikmişi benden fazladır belki de ama Burkay iyi olma iddiasında olmamıştır hiçbir zaman. Bense iyi olduğuma kalıbımı basarım.
Burkay bana harika hediyeler almıştır, hepsi kedi içerir, ben ona kitap aldım hep, hepsi yok oluş içeriyor.
Burkay bazen eskisi gibi hissetmediğini söyler, ben ona bebek muamelesi yapınca fabrika ayarlarına döner. Burkay bir çocuk olmak ister.
Burkay zeki ve entelektüeldir, her soruma cevap verir. Bu yönüne değinilince "Google entelektüeliyiz, ne var bunda?" der. Yani Burkay mütevazıdır. Aynı ben.
Burkay kıskançtır hem de olmaması gereken düzeyde. Bazen sınırları aşar sonra bunları telafi eder sanar ki yapması gerekeni yapınca ona müteşekkir olmalıyız...Yoksa o ben miydim?
Burkay kedileri sever, eskiden çok soğuktu kedilere karşı. Aslında Burkay her şeye böyledir, yapmam dediği şeyleri yapmaya başladı son zamanlarda sevmediklerini de seviyor artık. Burkay kıpkırmızı çizgiler çizmemek gerektiğini biliyor ama kıpkırmızı çizgiler olmadan yaşamak da istemiyor.
Burkay o hayal kurarken hayalinin aksi yönünde bir şey söylememden nefret eder, gerçeklerle yoğrulmuştur hayatı boyunca, hayalini bozunca sinirlenir. Ben de hayallerini bozarım hep...Denize sıfır bir köyde mi yaşayacağız bu mudur yani?
Burkay sabırsızdır, acele eder. Ben plansız hareket etmektense fırsatları kaçırmayı yeğlerim. Bu Burkay'ı deli eder.
Burkay çocuksudur, öfkesi bir çocuğun öfkesidir, görebilecek kadar şanslıysanız sevinci bir çocuğunki kadar şendir. Burkay bir çocuktur, Burkay olmak istediği şeydir ama istediği gibi değildir. Bunu da bir ben bir de Burkay anlarız.

Burkay benim buraya bugüne kadar yazdığım her bir karakter ve boşluktan daha kalabalıktır. Burkay'ı sevmek saadeti, içimde ikinci bir insan gibid- şimdi de Nazım'dan kapanış çalmayacağım, hayır. Burkay eşsizdir, daha iyisini hak ediyor. Her şeyin daha iyisini, en iyisini. Benden iyisini hak etmiyor yalnızca...Burkay'ı kimse böyle anlamaz, böyle anlatmaz. Anlamamış anlatmamıştır. Ben yine de her şeyi söylemiş sayılmam çünkü Burkay özetlenemeyecek kadar fazladır. Seni anlatmak benim için güç sevgilim, çekincem seni başkalarına açmaktı. Seni seviyorum Burkay, present simple tense ile devam edebilirim yazıya. Seni seviyorum, burada bitiriyorum. Yazıyı.